Afscheid en plan eerste dagen

Afscheid

De laatste dagen voor mijn vertrek. Tijd om afscheid te nemen en de laatste dingen voor mijn vertrek te organiseren. 

Afscheid nemen van mijn werk was erg positief. Veel leuke reacties en positieve berichtjes. Ik wens iedereen bij RWE dan ook alle goeds en veel succes!

Leeg kantoor..

Draaiend laat ik de centrale weer achter.

Als cadeau heb ik nog een leuke en handige multi-tool gekregen om mijzelf in leven te houden de komende maanden. Weet alleen niet of de gemiddelde beer er van onder de indruk zal zijn..😄. Deze gaat iig zeker mee!

Met de naam van mijn "oude" afdeling er in!

Afscheid nemen van mij vrienden was in de vorm van een leuk tuin feestje. Erg gezellig.

Gisteren heb ik ook afscheid van mijn auto moeten nemen. In de afgelopen 4 jaar heeft hij me comfortabel, zuinig en betrouwbaar over meer dan 130.000 kilometer vervoerd. Hier moest ik toch even een traantje wegpinken... 😢.

Volgens de koper gaat hij waarschijnlijk iemand in Polen blij maken. Hij heeft er iig een goede auto aan.

De eerste dagen van mijn reis

Dus hoe ziet de planning van de eerste dagen er uit.

 

1 juli dus de vlucht heen. Deze zal via Reykjavik gaan waarna ik land in Seattle. Hopelijk valt de drukte en vertraging mee en komt mijn tas ook de hele weg mee.

Als ik in Seattle aankom zal het al avond zijn. Hier pak ik dan snel de bus of taxi naar het centrum, waar ik een Hostel heb geboekt voor twee nachten. (Wel een eigen kamer natuurlijk... ik ben geen 20 meer.).

In Seattle zal ik iig een mobiel abonnement gaan afsluiten. Ook zal ik vast gaan shoppen voor de voedselpakketjes voor de eerste twee weken. 

Na twee nachten ga ik met de trein/bus naar Sedro-Woolley, een plaatsje 120 km ten noorden van Seattle. Hier zit een Hiker Hostel die shuttles regelt naar het startpunt. Ook hier ben ik twee nachten. 

In Sedro-Woolley zal ik mijn voedselpakketjes gaan klaarmaken en opsturen. Ook stuur ik hier wat reisspullen die ik niet meer nodig heb naar mijn tante in Texas. 

Voedselpakketjes:

• Als ik van start ga zal ik maximaal eten mee gaan nemen, dit zal voor ongeveer 7-8 dagen zijn
• Het eerste voedselpakketje met 7 dagen eten zal ik naar Stehekin sturen
• De tweede met 5 dagen eten naar Stevens Pass

Voedselpakketjes naar Stehekin en Stevens Pass

Als de sneeuwcondities wandelbaar zijn (het smelt hard!) zullen we vanuit Sedro-Woolley naar Harts Pass campground rijden. Helaas kun je met de auto niet dichterbij het startpunt komen dan Harts Pass...

Vanuit daar loop ik eerst richting het noorden om het noordelijke startpunt (Northern Terminus) aan te raken, waarna ik weer omdraai en echt aan de trail begin. 

Wandelen naar het startpunt

It is getting real! Volgende post vanuit de VS!

 

Het sneeuw probleem

 Zoals in eerdere posts al aangegeven kun je als je SOBO loopt (van noord naar zuid) pas starten als de sneeuw op de bergpassen in Washington (en Oregon) voldoende gesmolten is. Deze datum kan variëren van eind juni tot eind augustus, normaliter zit je met een startdatum in begin juli redelijk safe. Je startdatum moet je in januari al vastleggen, dus het is dan nog redelijk spannend of deze past. Gelukkig kon ik mijn startdatum op 6 juli vastleggen, precies op de "sweet spot"! Dacht ik dan...  

Sneeuw diepte Harts pass

HARTS PASS SNOTEL - Snow Station Information

Harts pass is de plek waar de meeste SOBO kikers van plannen te starten. Vanuit hier loop je naar de grens met Canada om de "Northern Terminus", het start/eindpunt van de PCT, aan te raken. Vervolgens draai je om en loop je naar het zuiden om "echt" te beginnen.

Border touch vanuit Harts pass

Zoals op het grafiekje echter te zien, is het dit jaar een erg "goed" sneeuw jaar. De fel groene lijn is de gemiddelde sneeuw diepte van de afgelopen 30 jaar, de zwarte lijn is dit jaar...

Hoe dat er dan uit ziet vraag je?

Situatie van vorige week

Een beetje sneeuw is geen probleem, maar om in deze sneeuw over bergpassen te gaan kan erg gevaarlijk zijn. Je kan uitglijden op hellingen, meegenomen worden door een lawine, navigatie wordt lastiger en je tempo gaat erg omlaag waardoor je planning kwa eten ook in de mist kan gaan.

Ter beeldvorming van de PCTA site

Voor alle internationale hikers die vluchten e.d. al lang hebben geboekt is dit dus een probleem...

Plan B....

Volgens de "ingewijden", die via Facebook erg goed updaten wat de situatie is, lijkt een startdatum einde tweede week juli realistisch. Momenteel zijn er al hikers gestart die een lagere route nemen, of halverwege terugkeren.

Een alternatief kan zijn om zuidelijker te starten en dus een stuk over te slaan. Washington heeft echter meerdere hoge bergpassen en de trail in Oregon ligt zelfs hoger. Sneeuw is dus een probleem in deze twee staten waardoor je wel erg ver naar het zuiden moet gaan..

Hoogte grafiek Washington/Oregon

Onderste grafiek is Washington, de bovenste grafiek tot iets na Crater lake is Oregon.

Een ander alternatief is om een flip-flop te doen. Dus niet de hele trail in één stuk maar opdelen in twee grote stukken. Dus bijvoorbeeld eerst het zuidelijk stuk lopen in zuidelijke richting en vervolgens terug vliegen en het noordelijke stuk in noordelijke richting.

Mijn plan?

Dus wat ga ik doen? Hopen dat de sneeuw snel smelt en vasthouden aan mijn originele plan. 

Wel zal ik mezelf kwa uitrusting voorbereiden op een eerste paar weken in de sneeuw. Dus waterdichte en stevige bergschoenen, een pickel en spikes mee. Mogelijk dat ik een paar dagen in Seattle nog moet wachten voordat ik relatief veilig kan starten. 

De tocht opdelen en tussendoor weer moeten reizen kost weer tijd en geld. Ook ben je dan weer uit de "flow" van de trail. Dat zie ik dus niet echt zitten.

Zoals gezegd heeft mijn PCT permit een vaste startdatum en locatie die je in januari al vast moet leggen. Ik ga er maar even vanuit dat een eventuele boswachter wel begrip heeft voor de situatie.

Zoals bij meerdere van mijn reizen (waaronder Corsica ook) ligt de planning vóór de eerste dag alweer op straat...😳😂

Fingers crossed dat de sneeuw snel smelt!

Laatste voorbereidingen

Komende weken tijd om de laatste voorbereidingen te doen. De puntjes op de i zetten. Een van de laatste dingen was het uitprinten van mijn PCT Long-distance Permit. En toevallig kreeg ik vandaag bericht dat die klaar stond!

Life well lived.. ha!

Via de PCTA portal moet je eerst nog een verplicht filmpje kijken waarin uitgelegd wordt hoe je je moet gedragen op de trail. Dus omgang met vuur, afval, etc. En de permit is binnen!

Na de trip naar Corsica heb ik de spullen ook alweer uitgestald en al ik-weet-niet-hoe-vaak doorgelopen. Heb ik alles? Kan er nog iets vanaf om gewicht te besparen? Kan ik lichtere dingen aanschaffen? 

Vooral die laatste kost me redelijk wat centen afgelopen tijd... 😁 Altijd ruimte voor verbetering!

Hier moet ik het mee gaan doen!

Toch maar een meer robuuste solar charger, nieuwe waterdichte kaart mapjes, shirts, sokken etc. etc. Tijd om te gaan, anders houd ik geen geld meer over! 💸

Zoals eerder aangegeven is de route kwa kaarten verdeeld over 10 kaart boekjes. De hele set is toch redelijk wat gewicht en tevens redelijk onzin om de hele weg mee te slepen.

Toevallig is mijn tante momenteel in Nederland en kan zij wat dingen meenemen om naar mij op te sturen als ik ze nodig heb. De kaarten heb ik dus in setjes van twee verdeeld en tevens een paar verse schoenen erbij gedaan om na Washington in ontvangst te nemen.

Mijn matje heb ik ondertussen gerepareerd. Helaas blijk hij na de test op nog twee plekken lek te zijn.. 😤. Mijn vertrouwen in het matje is ondertussen op een dieptepunt, dus besloten om mijn oude Thermarest mee te nemen. Scheelt kwa gewicht niet zo veel en ik slaap er al sinds 2007 goed op. Het reparatiesetje neem ik voor de zekerheid maar wel mee.

Trainen komt de afgelopen tijd niet veel meer van. Af en toe een stuk fietsen, wandelen en wat krachttraining. Komende weken wil ik nog wel een flink stuk gaan lopen met wat hoogteverschil om mijn voeten en benen een beetje scherp te houden.

Komende periode nog eens goed naar mijn plan voor de eerste dagen heen lopen, afscheid op mijn werk, afscheid van mijn auto 😥, en afscheid van mijn vrienden en familie.

De GR20 dus..... een boel geleerd.

 "Deze GR-route wordt beschouwd als één van de zwaarste van alle GR-routes."

Tuurlijk... dachten we (ik dan). Met onze ruime ervaring in bergwandelingen en een "Iron man" conditie zal dat best wel meevallen. Dus met een tas van 21kg vol met alle kampeerspullen en voor 8 dagen eten trokken we vrijdagochtend 20 mei de deur achter ons dicht. Met de trein naar Amsterdam en daar met de Thalys naar Parijs. We werden opgevangen door onze "local contact", genoten van een lunch en reden verder met de TGV naar Toulon. De volgende ochtend vroeg de ferry op en volgens plan zette we rond 13:00 voet op Corsica. Gelijk een taxi gebeld en doorgestoomd naar Calenzana, het startpunt in het noorden.

De noord route

Vol goede moed gingen we in het heetst van de dag van start. Met een doel van ongeveer 10km naar de eerste berghut. Moet te doen zijn in een paar uurtjes toch? Helaas... klimmen, klimmen en klimmen in het heetst van de dag gooide roet in ons eten. Na een paar kilometer kwamen we tot de conclusie dat we de hut niet gingen halen. Gelukkig kwamen we een fantastisch kampeerplekje tegen waar we onze tentjes opzetten. De volgende dagen waren niet veel anders. Veel en erg steil met handen en voeten klimmen om vervolgens weer op dezelfde manier te dalen. 

Kettingen waren een uitzondering

Op zich haalde we de berghutten wel, maar niet voldoende snel om de hele route te kunnen lopen binnen de ambitieuze planning. Na 4 dagen moesten we dan ook besluiten om een deel van de noord route te skippen en de zuid route verder te pakken. Onderaan wat we wel afgelegd hebben.

Noordroute van Calenzana tot aan Haut Asco 

Al met al een mooie route. Maar niet met een tas van >20kg..

De zuid route

De zuid route zou iets minder zwaar moeten zijn. Verder dus vanuit Vizzavona naar beneden. 

Dit ging inderdaad een stuk beter. Het was nog steeds geen "walk in the park" maar hier waren af en toe zelfs stukken waar je gewoon kon lopen ipv klimmen. 

Volgens plan hebben we de zuid route gelopen. Mooie uitzichten en uitdagende wandelingen afgewisseld met wat klimwerk. 

Topje pakken

De was gaat gewoon door...

Moe en redelijk gebroken (ik dan...) kwamen we aan in het eindpunt Conco. 

Ergens in de laatste dagen was mijn matje lek geraakt waardoor ik flink last van mijn rug kreeg...

Dus met behulp van wat Ibuprofen kwamen we aan in Conco en stoomde we de volgende dag door naar de kust voor wat welverdiende rust.

Ook dat is Corsica!

De zuid route hebben we dus wel helemaal kunnen lopen.

Zuid route van Vizzavona naar Conco

Wat heb ik geleerd?

Dit was dus een soort van repetitie voor de PCT. Kwa terrein was dit dus niet helemaal vergelijkbaar. De PCT heeft zeker steile alpine gedeeltes, maar niet zo heftig als de GR20. (Toch...? 🙏).

Maar kwa bagage/gear wel een boel geleerd. 

De hoofd les is: Het gewicht moet omlaag. Wandelen met 20kg gaat op zich wel goed, maar voor een stukje comfort moet het wel wat omlaag. Tijdens de trip heb ik dus wat aantekeningen gemaakt.

De belangrijkste zijn:

• Twee zakmessen mee? Nee dus.
• Metalen statief? Lichtere optie zoeken.
• Korte én lange broek mee? Nee, afritsbroek.
• Reserve hoofdlamp mee? Nee.
• 3 onderbroeken en sokken? 2 is ook voldoende (ja, 2 is echt voldoende).
• 2 t-shirts? 1 is ook voldoende.
• Van de twee wandelstokken gebruik ik er maar één. Dus we nemen er maar één mee.
• Eten. Écht alleen gedroogd eten mee. Vooral als je >5 dagen aan eten mee hebt. 
• Plaksetje voor matjes is handig...
• Voor de rest veel klein spul wat niet nodig is.

Een goede review is dus nog nodig.

Verder ook gekeken naar verbruik van:

• Gas: 230 gram voor 10 dagen.
• Zeep: 100ml voor twee weken (ja echt, dit is genoeg).
• Wasmiddel: 100ml voor twee weken.
• Zonnebrand: 75gram voor 10 dagen (wel elke dag twee keer moeten smeren).

Genoeg geleerd om mijn bagagelijst dus te finetunen en de laatste voorbereidingen te treffen.

Volgende post dus de laatste voorbereidingen voor vertrek!

Teaser

De sneeuw op het startpunt van de PCT moet nog wel flink gaar smelten om überhaupt te kunnen beginnen!! Dit betekend iig weer uitbreiding van mijn bagage met sneeuw gear!