Na een douche en een wasbeurt voor mijn kleren was het restaurant in Stehekin gelukkig open!
Tijd voor een burger dus!
Mijn tas gevuld met zes dagen eten. Het is in totaal 97 mijl naar Stevens pass, dus dat moet voldoende zijn. 🤔
Onderweg komen we veel blowdowns tegen (omgewaaide bomen). Dat zitten echt serieuze jongens bij. Regelmatig is het klimmen en klauteren om er langs te komen.
De eerste nacht kampeer ik in het bos. Helaas laat ik mij bezwete bandana buiten hangen. Snachts wordt ik gewerkt door een hert die hem op staat te eten. Resultaat: bandana vol met gaten.
Als er verder de bergen in gaan blijven de uitzichten geweldig. Al komt er wel meer en meer sneeuw.
De komende drie dagen gaan we elke dag ongeveer 1000 meter omhoog en ook weer naar beneden. En dat in sneeuw in ongeveer 70% van de tijd. Ontzettend zwaar. En belangrijker nog, erg tijdrovend.
Het weer body op één dag na goed. Een ochtend staan er met regen op en hebben we veel mist onderweg.
Helaas loop ik ook nog een blessure op aan mijn linker scheenbeen. Pijnlijk met afdalen. Met wat sporttape lijk ik het wat te kunnen dempen.
Hierdoor gaat het tempo nog verder omlaag en besluit ik zelfs voor de zekerheid maar vast wat eten te gaan sparen. Dus halve maaltijden. 😩
Het navigeren in de sneeuw blijkt ook soms erg lastig. Ben nog steeds erg blij met mijn Garmin horloge met kaarten er op. 🙏
Deze heeft mij al regelmatig gered van lange zoektochten naar de trail onder de sneeuw.
Ook die heeft stroom nodig natuurlijk.
Maar met nog net voldoende eten en nog 10 mijl te gaan kom ik aan bij Lake Janus. Hier dus even tijd om mezelf te wassen (was er ook al een tijdje bij ingeschoten) en bij te komen voor het laatste stuk.
De volgende dag gaan de laatste 10 mijl eenvoudig voorbij en om 11 uur kom ik aan bij Stevens pass. Ook hier wacht mijn pakketje op me.
Plan is nu om een nachtje in Leavensworth te verblijven om even goed op te laden en weer eten in te slaan, dit keer wat ruimer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten