Begin van het einde

Tot op heden had ik nog geen vaste einddatum voor mij trip. Ik had een flexibele vlucht naar huis geboekt op 14 december met als doel om deze naar voren te halen als ik daar aan toe was. Zijnde aan het einde van de trail in Campo, of anders.

Nu heb ik de afgelopen dagen toch wel de behoefte gekregen om naar een einde toe te werken. Ik heb dan ook besloten om de PCT niet helemaal toen het eindpunt in Campo lopen.

Dit om verschillende redenen, maar de belangrijkste voor mij is dat ik er uit heb gehaald wat ik er uit wilde halen. Een flink avontuur!

En dat is het zeker. Maar ik heb mijn tent nu vaak genoeg opgezet en afgebroken, vaak genoeg water gehaald uit stroompjes en rivieren en vaak genoeg mijn zware tas op mijn rug gehesen. 

I have had my fill. Zoals ze dat hier mooi zeggen.

Mijn plan voor de komende twee weken is om door de lopen tot Agua Dulce en daar de trail te verlaten. Via Santa Clarita zal ik maar Los Angeles gaan om daar een paar dagen aan het strand bij te komen voordat ik weer huiswaarts vlieg.

Tweede beer op film!

Zoals in mijn vorige post gemeld heb ik een tweede beer op film vast gelegd. Al was deze wat spannender 😳.

Ik had net mijn tas neergezet om even lekker te lunchen toen ik verderop iemand met een zwarte broek over een tas zag hangen. Bij nader onderzoek bleek het dus een net te zijn die een rugtas aan het slopen was!

Beer filmpje 1

Deze beer was wat minder onder de indruk van mij... Dus maar besloten om er met een voor omheen te lopen en verderop te gaan lunchen.

Beer filmpje 2

En na een stukje verder te zijn gelopen nog wat afsluitend commentaar.

Beer filmpje 3

Een paar mijl terug had een boswachter al een "grappige" instructie achtergelaten over hoe om te gaan met beren. 

Blijkt achteraf dus wel serieus.. 

Ik was nog niet helemaal bereid om zo de beer achterna in te gaan.... Maar blijkbaar is dat de manier!

Kearsarge Pass naar Kennedy Meadows South

Na mijn welverdiende rustdag in Bishop weer aan de gang. Rond tien uur in de ochtend gelift naar Independance, vanuit daar een lift weer omhoog naar Onion Valley. 

Met mijn tas vol met eten voor vijf dagen dus weer 2500 voet omhoog om Kearsarge Pass over te komen. Een flinke klim, maar het uitzicht was weer geweldig.

 

Eenmaal over de pass wilde ik lunchen. Maar een paar meter verderop was een beer iemand zijn tas aan het slopen op zoek naar eten... Dus maar even verder gelopen. De filmpjes hiervan volgen in een apart bericht!

Op zoek naar een kampeerplek nog een nieuwsgierig hert tegen gekomen. De hertjes hier zijn niet bang en rennen pas weg als je dichtbij bent.

Uiteindelijk een mooie plek gevonden om mezelf mentaal voor te bereiden op de klim over Forrester Pass de volgende dag.

De volgende dag dus vroeg op om de pas van een dikke 13000 voet over te gaan. De hoogste van de hele trail! 

Een flinke klim goed te doen. Gelukkig ook goed weer. Uiteindelijk was ik om een uur of tien al boven.

Toch wel een mijlpaaltje!

De volgende dagen ging het geleidelijk aan naar beneden. En hoe verder ik daalde hoe anders het landschap werd.

Gelukkig gaven de bergen mij als afscheid nog een mooie zonsondergang mee.

En de volgende ochtend in de kou zelfs nog een Coyote gespot! Beetje ver weg, maar toch.

De dagen daarna ging ik steeds verder omlaag.

Uiteindelijk de laatste dag opgestaan om de kou om het laatste stuk richting Kennedy Meadows South te lopen. Een flink stuk omlaag waar ik in de middag de eerste tekenen van de komende woestijn kon zien en voelen.

Zelfs mijn thermometer kon het niet meer aan!

Gelukkig waren er koude dranken en mijn volgende kaart aanwezig aan het eindpunt!

Nu op naar Ridgecrest, en stukje van 50 mijl.

Tevens het eerste stuk hitte en minimaal water.

Nieuwe schoenen! Toch weer Altra's....?

Na de laatste sectie over de hoge passen waren mijn geliefde Salomons toch echt op...

Na bijna 600 mijl hard werk waren de zolen kaal en de binnenkanten waren gescheurd zodat nieuwe sokken na twee dagen al vol gaten zaten. Ook mijn voeten begonnen er onder te lijden. Tijd voor nieuwe dus! 

Aangezien ik aangewezen wat op het aanbod in Bishop zijn het dit keer geen Salomons geworden maar weer Altra's.

Huh?! Hoe ik je zeggen? Dat had je toch geen goede ervaring mee?

Klopt, het laatste paar liep goed maar ging maar 300 mijl mee. Dit keer heb ik dus voor de Lone Peak 6 gekozen. Deze zijn meer gericht op bergen en zouden langer moeten gaan. Veel hikers lopen er op en hebben er goede ervaringen mee.

Zie hier de schoonheden (nu nog dan):

Voordeel is dat deze minder isolatie hebben ten opzichte van de Salomons. Een dat is wel lekker voor in de woestijn over een paar dagen.

Dit zijn wel weer "zero drop" schoenen. Dus de hak is even hoog als de voorvoet. Zou beter moeten zijn voor enkel-balans, etc. Je mag het zelf allemaal opzoeken. 

Is iig weer even wennen.

Twee paar verse sokken erbij en ik kan er weer tegenaan! 

Red Meadows naar Kearsarge Pass

Dit stuk was ERG!

Erg lang (130 mijl in 7 dagen),

Erg mooi,

Erg koud (snachts dan),

Erg zwaar!

Dit stuk de eerste dagen samen met Richard gelopen. Richard is een 61 jarige VS hiker. Gelukkig hield hij af en toe in zodat ik bij kon benen. Respect! 

Na een goede maaltijd in Mammoth Lakes,

de gratis bus naar Horseshoe Lake genomen.

Vanuit hier de trail bij Red Meadows weer opgepakt. De weersverwachting was regenbuien de eerste drie dagen. Maar dat viel gelukkig mee. Geen regen, alleen wat wolken de eerste drie dagen.

Deze sectie leidde ons over de hoge passen van de Sierra's door Muir en Kings Canyon National Parcs. In een woord fantastisch!

In de 7 dagen hebben we de volgende passen succesvol getrotseerd.

Silver Pass 10754 voet

Selden Pass 10898 voet

Muir Pass 11970 voet

Mather Pass 12100 voet

Pinchot Pass 12050 voet 

Glen Pass 11930 voet

Kearsarge Pass 11823 voet

(Ter info: 1000 voet is ongeveer 330 meter.)

Het advies van andere hikers is om één pas per dag te doen. Dat is haalbaar. Zo gezegd zo gedaan.

Omdat er maar voor zes dagen eten mee hadden was het óf doorlopen, óf ergens meer eten scoren. Gelukkig kwamen we langs de Muir Trail Ranch. Hier kunnen John Muir Trail hikers eten achterlaten wat ze over hebben. En dat hebben ze vaak gelukkig.

Hier extra eten ingeslagen. Al was het meeste ongelabelde ziplock zakjes met onbekende poedertjes. Even goed uitzoeken dus...🤔.

Maar onze weg vervolgd en het weer werd gelukkig steeds beter. Onderstaande een selectie!

Overdag was het weer super, op de passen stond wel een koude wind.

Muir Pass:

Eten blijft een ding. Ik kan niet genoeg mee sjouwen! Alles gaat de verbrandingsoven in.

Na vier dagen besloot Richard dat hij niet wilde stoppen in Independence maar gelijk door wilde naar Kennedy Meadows South. Na goed naar zijn voorraad eten gekeken te hebben namen we afscheid. Ik bleef bij het originele plan om re-supply te doen in Independance.

Zoals gezegd waren de nachten erg koud. Net boven tot tegen het vriespunt aan. Normaal met mijn slaapzak geen issue, maar omdat ik al flink ben afgevallen had ik veel moeite om warm te blijven. De laatste nachten dus slecht geslapen.

Maar de uitzichten en het weer overdag maakte veel goed!

De laatste dag over Glen Pass en vervolgens van de trail af en over Kearsarge Pass om bij de weg naar Independence te komen. Half dagje gepland maar vooral Kearsarge Pass bleek nog een flinke te zijn. 1000 voet omhoog en 3000 voet omlaag om bij de parkeerplaats te komen. Ik had iig genoeg tijd om te denken aan het feit dat ik hier over twee dagen weer omhoog moet met 5 dagen eten om weer bij de trail te komen....😩😁.

Gelukkig kwam ik onderweg naar beneden al een andere hiker tegen mij een ritje naar Lone Pine aanbood, een groter plaatsje zodat ik nieuwe schoenen kon kopen. Geluk dat ik niet 40 mijl hoefde te liften! Uitzicht onderweg wat ook geweldig!

Onderweg bedacht meneer dat hij toch wel graag een broodje wilde weten in Bishop, 40 mijl de andere kant op. Aangezien ik daar ook schoenen en eten kon kopen maakte mij dat niet veel uit.

Na een uurtje dus neergeploft in een motel om twee nachten bij te laden voor de laatste dagen bergen voordat ik aan de woestijn begin.

Dit stuk is zoals verwacht tot nu toe het mooiste van de hele trip. 

De volgende sectie is 86 mijl naar Kennedy Meadows South. Onderweg nog een flinke pas van 13200 voet. Forrester Pass, het hoogste punt van de PCT. Ook de mogelijkheid om Mount Whitney van een dikke 14000 voet te beklimmen. Al heb ik al wel besloten dat ik die aan mij voorbij laat gaan. Dit zou een dag extra eten betekenen en een nacht extra in de kou wat ik niet zie zitten nu.

Als laatste nog een mooie instructie van een Parc Ranger "Hoe om te gaan met beren".

Aaaah, ik vreet je op!

Tot later!

Schoenen update

Ben nog steeds erg tevreden over mijn Salomons. Waar mijn vorige paar schoenen na 300 mijl redelijk verwoest waren, zijn mijn Salomons na 400+ mijl nog redelijk goed.

Alleen de hakken beginnen aan de binnenkant wat slijtage te vertonen, dus daar wat nood reparatie toegepast om de levensduur wat te verlengen.

Hoop er nu iig weer een flinke tijd mee te kunnen doen. Komende 150 mijl iig geen schoenenwinkels!

Sonora Pass naar Red Meadows

Een flink stuk deze keer. In totaal was het ongeveer 115 mijl lopen met een korte tussenstop in Tuolumne Meadows om wat eten te kopen.

Met de shuttle van 10:00 vanuit Kennedy Meadows North naar Sonora Pass. Zeer aardige chauffeur. Al was hij niet erg spraakzaam.

De eerste dag begon met zon en flink klimmen. Maar al snel sloeg het weer om een liep ik voor de tweede keer sinds ik in de VS ben met mijn regenkleding aan.

En dat was gelijk de trend voor de volgende drie dagen. Bewolkt met af en toe een bui in de namiddag en flink klimmen en dalen.

Een nieuwschierig hert.

Ook woedde er een brand ten zuiden van de trail dus het uitzicht was wat rokerig.

De temperatuur ging flink naar beneden.

Maar we lieten ons natuurlijk niet kennen!

Gelukkig klaarde het na een paar dagen op en kwamen de fantastische uitzichten van Yosemite National Park in zicht!

Vooral de overnachting bij Glen Aulin was onverwacht mooi!

Die nacht was het helder dus takkenkoud! De volgende dag dus in warm pak op weg naar Tuolumne Meadows.

Snel gewandeld om weer eten in te slaan maar ook vaak gestopt voor de geweldige uitzichten!

In Tuolumne Meadows nog wat eten voor de laatste twee dagen ingeslagen en natuurlijk wat gesnacked! 

Twee dagen eten en wat snacks -> $65 🙄.

An American koekje.

Vanaf hier komt de PCT samen met de John Muir Trail en werden de uitzichten én het weer alleen maar beter!

De 2000 voet klim naar Donahue Pass volgde.

11.000 voet (3650 meter). Hoogste punt tot nu toe. (Het hoogste punt van de PCT is Forrester Pass met ongeveer 13.150 voet. Deze komt de komende dagen in beeld.)

Eenmaal op de pass vlug weer naar beneden want de temperatuur vloog alweer richting vriespunt! Na een bijzonder koude nacht de trail vervolgd richting Red Meadows. Onderweg werden we getrakteerd op de mooiste uitzichten tot nu toe! Deze dag 75 foto's gemaakt!

Onderstaand een kleine selectie:

Aan het eind van de middag kwam ik met een mede hiker aan in Red Meadows waar we al snel een lift hadden naar Mammoth Lakes. Hier een mooie hotelkamer gedeeld voor twee nachten om even goed bij te komen.

Komende dagen gaat de temperatuur n verder naar beneden en wordt er wat neerslag verwacht. Dus regen op de lagere stukken en sneeuw op de hogere passen. En de hoge passen van 12 tot zelfs 13000 voet komen er aan!

Dus maar wat extra thermo ondergoed gekocht hier 😬🥶 en tevens gepoogd wat extra spek op de botten te krijgen.

Wordt vervolgd!