Lange wrap-up

 Zo, alweer een paar dagen thuis en wat tijd gehad om wat na te denken over de trip. 

Dingen zoals: 

• Heb ik al last van post-trail depression?
• Is de trip volgens verwachting gegaan? Praktisch en kwa ervaring?
• Wat zou ik anders doen als ik het opnieuw mocht doen?

Post-trail depression

Schijnt een ding te zijn. Je hebt maanden lang elke dag avontuur gehad, totaal andere verantwoordelijkheden, veel minder (iig ander soort) stress en straffeloos eten wat je wilt (als je in de bewoonde wereld bent dan...). Als je dan thuis komt val je een beetje in een gat.

Ik herken er wel een beetje in, vooral het gevoel dat dagen weer "normaal" zijn en veel minder gevuld met avontuur. Ook heb je weer met wat realiteit te maken zoals geld en werk. Al is dat voor mij nog wat ver weg omdat ik de komende maanden nog met sabbatical ben en wat reisjes op de rol heb staan 😁.

Fysiek heb ik ook weinig last van de overgang. Je gaat toch van elke dag 30-35 km lopen met een tas van 17-20 kg, naar om de dag een half uurtje hardlopen of fitnessen. Slapen gaat nog niet 100% maar dat komt wel goed. Ik moet me wel erg houden om niet gigantisch te gaan snoepen. Mijn gewicht mag best wat omhoog maar dan wel met de juiste inhoud, spieren ipv vet!

Verwachtingen van de trip

Heb ik uit de trip gehaald wat ik wilde? Ja zeker. Ik zocht een avontuur waar ik nog lang op terug kon kijken. Dat is het zeker geweest. Elke dag een stuk avontuur. De verhouding van volgens plan en we zien wel hoe we het oplossen vond ik ook goed. 

 

Wat zou ik anders doen

Planning

Ik had de trip in principe helemaal gepland. Niet van dag tot dag maar per sectie. Uiteindelijk heb ik de eerste 3 weken volgens dit plan gelopen, daarna heb ik het plan eigenlijk los gelaten en telkens een week of twee vooruit gekeken. Dit beviel erg goed en zou ik iedereen ook aanraden om zo te doen. 

Uitrusting

Tja, de uitrusting... Hier kijk ik een beetje dubbel op terug. Mijn uitrusting was nogal afwijkend van wat de gemiddelde hiker bij zich had. Vooral de hoeveelheid en gewicht. Zie onderstaand mijn tas vergeleken met een gemiddelde hiker. Hier heb ik redelijk wat opmerkingen over gehad tijdens de trail 😂.

Kwa gewicht zat ik ook veel hoger. Mijn tas woog in de Sierra's (inclusief 5 dagen eten en 1 liter water) 21 kg, mijn mede hiker zat op 16 kg... Moet wel gezegd worden dat deze gewichten mede gehaald worden door te "cold-soaken", dus geen brander mee en alle maaltijden koud eten. Dat zou ik nooit doen.

Voor een volgende trip dus zeker voor een lichtere tas gaan, maar de andere kant is dat ik het hiermee ook goed gered heb. Is een stukje comfort.

Verder heb ik het goed kunnen redden met mijn uitrusting. Alleen mijn oude Therma-rest matje heb ik in de eerste maand vervangen door een kleinere/lichtere versie, welke aan het eind van de trip wel stuk was trouwens.... Verder had ik van veel spullen niet de lichtste versie. Een dubbellaags Gore-Tex regenjas en heavy-duty regenbroek is bijvoorbeeld echt overkill voor deze trail, regen is een uitzondering. Hier is dus nog veel te halen.

Financieel

Financieel had ik van te voren geschat dat ik tijdens de tocht €8.500 zou uitgeven aan boodschappen, hotels, hostels, vervoer, etc. Ik had hier gerekend dat ik van juli tot eind november weg zou zijn. 

Zoals een aantal keer in de blog gemeld vielen de prijzen me erg tegen in de VS. Inflatie heeft daar (net als hier trouwens) hard toegeslagen. Uiteindelijk ben ik een dikke maand eerder naar huis gekomen, mede daarmee heb ik ongeveer uitgegeven wat ik geschat had.

Ik had nog wel wat kunnen besparen door minder vaak een hotel te nemen of meer boodschappen te doen bij de prijsvechters zoals de Dollar General winkels ipv de Wallmart. Ook meer pakketjes opsturen naar de duurdere regionen had geholpen. Maar al met al vind ik het goed zo.

En nu?

De komende maand thuis wat klussen. Daarna in december naar Egypte en januari naar Thailand. Daarna ga ik weer voor een baan kijken (waar ik trouwens geen seconde over heb nagedacht tijdens de trail...😂).

En natuurlijk kijken hoe ik die 1.900 foto's tot een fotoboek kan verwerken! Dat zal nog de grootste uitdaging worden...

Ga ik binnenkort nog een keer een lange trail lopen? Heb ik het virus te pakken? 

Nee, waarschijnlijk niet. Het was een fantastisch avontuur maar er is veel te doen op deze wereld. Dus een volgende avontuur zal er zeker weer anders uit gaan zien.

Pan American Highway tour...?  😉

Venice Beach 🏄🏋️, Los Angeles

Volgens plan met de bus/trein van Santa Clarita naar mijn hostel aan het strand, waar ik drie nachtjes verblijf. Het LAX vliegveld is redelijk in de buurt en met de bus goed te bereiken dus een ideale laatste stop!

Eerst maar even mijn spullen opgehaald van het postkantoor. Gelukkig waren alle pakketjes er en heb ik al mijn spullen weer voor de terugreis.

En dan .... Venice Beach! Even twee dagen slenteren over het strand.....

....mijn voetjes wat welverdiende rust geven...

...en 1001 dezelfde souvenir shops bekijken 😂.

Al zijn sommige shirts wel grappig!

Weer een totaal andere wereld hier.

Iedereen is aan het fitnessen, hardlopen, beach volleyballen of surfen (niet dat er noemenswaardige golven zijn...maar dat ter zijde) dus iedereen is fit!

En dat mag ook wel op "Muscle Beach". 

Al wordt er weinig gesport nu....

Maar helaas ook hier weer veel minder gefortuneerden...

Het strand en de boulevard zijn ook bevolkt met redelijk wat zwervers. De verschillen zijn ook hier weer groot.

Ik besluit de komende dagen niet de toerist uit te hangen maar het even bij slenteren te houden.

Natuurlijk wandel ik wel even naar Santa Monica, wat een uurtje lopen is. Even kijken op de Santa Monica Pier.

Wat blijkbaar ook het eindpunt van Route 66 is.

Verder wat windowshoppen en mezelf inhouden om niet in twee dagen alweer moddervet te worden.... De verleiding is groot! Echt overal eettentjes en ijsshops. 

Sterk zijn Sander 🍨🍔🍟😋! 

Korte wrap-up

Dus.... een korte wrap-up van mijn PCT 2022.

Op 6 juli heb ik mijn eerste stappen op de PCT gezet...

... en op 16 oktober mijn laatste. 

In de 102 dagen daar tussenin heb ik 2.400 van de totale 4.264 kilometer van de trail gelopen. Dat is iets met dan 56%. 

De volgende stukken heb ik niet gelopen:

- Oregon/Californië: Timberline Lodge tot aan Dunsmuir (595,8 mijl). Reden bosbranden en afgesloten trail.

- Californië: Old Station tot aan Bucks Lake (108 mijl). Reden Dixie Burn gebied is ellende.

- Californië: Agua Dulce tot aan Campo (454,5 mijl). Reden einde trail voor mij.

Ruwweg heb ik de groene stukken gelopen in onderstaande kaart.

Flinke stukken overgeslagen.. Voor nu zie ik dat als "unfinished business". De toekomst zal uitwijzen of ik de trail ooit volledig zal maken...

Ik heb in ieder geval een geweldig avontuur gehad welke ik nooit zal vergeten. En dat was het doel van de trip!

En nu? 

Nu ga ik nog even bijkomen in Los Angeles om vervolgens richting huis te gaan waar ik weer even face to face kan bijpraten met familie en vrienden 🍻.

De komende weken zal ik nog een wat uitgebreidere wrap-up bloggen waarin ik wat meer vertel over hoe ik de tocht ervaren heb, hoe (of) het heeft voldaan aan mijn verwachtingen en wat ik geleerd heb. 

Tot later!

Tehachapi Pass naar Agua Dulce

De laatste sectie voor mij. 112 mijl lang waar ik zeven dagen / zes nachten voor heb gepland. Wat ruim, maar dat het mij wat ruimte om het de laatste dagen wat rustiger aan te doen. Beetje afbouwen zeg maar.

De avond voor vertrek nog even het water bekeken en dat was toch wel erg schaars. Een stuk van 27 mijl en een van 24 mijl zonder water. Op Facebook maar even navraag gedaan.

Gelukkig had ik snel bericht van een trail angel die aangaf water te hebben bijgevuld op de kritieke plekken. Aan de gang dus!

De eerste dagen droog droog droog.. Maar gelukkig waren de water caches gevuld.

De tocht liep verder tussen de vele windmolens. Maar al het eind van de eerste middag kreeg ik toch iets wat ik lang niet had gezien...regen!

Gelukkig werd het tegen de avond droog. De eerste kampeerplek was een geweldig stekje opgezet door een trail angel.

Alles was aanwezig: water, fruit, koekjes noem het maar op! Erg welkom.

De dag erna dook de trail naar beneden richting het Los Angeles aquaduct. Lange rechte wegen mijlen lang. Erg saai en heet in de volle zon de hele dag...

Water kwam weer in vele vormen.

Uiteindelijk bracht het mij bij Hikertown, een vreemd hostel achtige nederzetting waar eigenlijk alleen water en overnachting was. Maar gelukkig ook een gratis shuttle naar de Neenach winkel/cafe in de buurt!

Na een hamburger en wat snacks vertrok ik weer. Gelukkig liep de trail hier een meer bebost gebied in met meer schaduw. Wel oppassen voor de jagers!

Die avond weer regen... Moest zelfs binnen eten!

Deze sectie al meer regen gehad dan op de hele trail! Drinkwater was er gelukkig wel waar het moest zijn. Al waren de bronnen niet altijd standaard.

De mijlen verliepen soepel en al snel kwam ik op de laatste hele wandeldag aan. De trail angels bleven mij verwennen met snacks onderweg!

Agua Dulce kwam ondertussen al in zicht.

Een toen de laatste kampeerplek. Een mooi sterke boven op een bergkam met geweldig uitzicht.

Na een lekkere whisky om de laatste nacht te vieren...

... werd het weer een mistige nacht. Maar de volgende ochtend super uitzicht bovenop de wolken.

Wel een beetje jammer dat ik met een zeiknatte tent de laatste dag op pad moest na al die droogte 🙄😂.

En dan de laatste 6 mijl naar Agua Dulce. Het laatste logboek tekenen...

...en een lekker ontbijt in de lokale diner ter afsluiting.

Na zeven dagen zweten, zonnebrand en niet douchen was ik wel toe aan een douche.

Dus met een Uber naar Santa Clarita waar ik in het Santa Clarita Motel incheck.

B2 Spirit Stealth bommenwerper?

Tijdens het wandelen hoor ik geregeld vliegtuigen over komen. Op eens zie ik een B2 Spirit Stealth bommenwerper. Helaas erg ver weg, maar toch leuk om te zien.

De originele foto:

Erg ingezoomd op de zwarte stip:

Foto van internet ter illustratie:

In de buurt van dit deel van de trail ligt Naval Air Weapons Station China Lake. Wellicht komt hij daar vandaan / gaat hij daar heen.